Historia szkoły 

            Historię szkoły spisano na podstawie: Kroniki szkoły z lat 1913 – 1945, Wspomnień dyrektora szkoły p. Benedykta Handzlika, Kroniki Harcerskiej z lat 1952 – 1955, Kroniki VI Drużyny Harcerskiej z lat 1978 – 1982, Kroniki 36. Drużyny Harcerskiej „Zieloni”, Kronik szkolnych z lat 1991- 2013.

            W cytatach fragmentów Kroniki szkoły z lat 1913 – 1945  zachowano pisownię oryginalną.      

Budowa

            Nauka w Szkole Podstawowej Nr 2  w Osieku rozpoczęła się 1 września 1913 r. Wcześniej dzieci z Osieka Górnego uczęszczały do Szkoły Powszechnej im. Władysława Jagiełły w Osieku Dolnym lub uczyły się pisać i czytać u wykształconych górnoosieckich gospodarzy. Około 1873 r. lekcji udzielał p. Wojciech Jekiełek zamieszkały obok mostu przy stawach w Osieku Górnym (obecnie dom nie istnieje). Dzieci korzystały z książki zwanej „groszówką”. Od 1888 r. do 1912 r., z dziesięcioletnią przerwą na pobyt w Ameryce, uczył p. Piotr Borys z Czarnego Lasu (nr 528). Za swoją działalność, wg protokołów Rady Gminnej w Osieku, otrzymał wynagrodzenie 40 koron.

            Pierwsze informacje na temat budowy szkoły w Osieku Górnym pojawiły się w 1904 r. (protokół Rady Gminnej w Osieku z dnia 5 lutego 1904 r.). Naczelnik gminy, p. Tomasz Kramarczyk na wniosek radnych z Osieka Górnego przedstawił propozycję budowy szkoły. Kolejne kroki podjęto w 1907 r. W czasie posiedzenia Rady Gminnej,  25 sierpnia 1907 r., wybrano p. Jana Klęczara (nr 315) – naczelnika gminy, p. Franciszka Niemca i p. Macieja Jekiełka (nr 113), aby wyszukali odpowiednie miejsce i zakupili grunt pod budowę szkoły. Z budżetu gminy przeznaczono na ten cel 700 koron.

            Nowa szkoła miała powstać na terenie należącym do p. Haempla w miejscu nieistniejącej dzisiaj karczmy „Na Mokrej” (obecnie ul. Słoneczna). Rozważano także zakup ziemi od pp. Franciszka i Jana Mitorajów lub pp. Wojciecha Żmudy i Walentego Kozła.

            15 marca 1908 r. lekarz powiatowy ocenił wybrane grunty i zdecydował, aby szkołę zbudować na terenie zakupionym od pp. Wojciecha Żmudy i Walentego Kozła. Za działkę zapłacono kwotę 1643,75 koron.

            Początkowo placówka miała być dwuklasowa. Na wniosek ks. proboszcza Jana Hajosta, na posiedzeniu Rady Gminnej w dniu 21 stycznia 1911 r., zmieniono tę uchwałę i zadecydowano o otwarciu czterech klas.

            Aby otrzymać pieniądze z zasiłku Funduszu Szkolnego Krajowego, zarejestrowano nabyty grunt na Fundusz Szkolny Miejscowy. Pozostałe środki, tj. kwotę 6500 koron, zdobyto z 120% dodatku do podatków oraz pożyczki zaciągniętej w kasie Reiffeisena.

            Rada Gminna w dniu 13 marca 1909 r. wybrała skład komitetu budowy: p. Macieja Klęczara, p. Macieja Jekiełka, p. Wojciecha Kozła, p. Jana Kruczałę.

            Rada Szkolna Krajowa we Lwowie zezwoliła 30 kwietnia 1910 r. na budowę szkoły w Osieku Górnym.

            Imię królowej Jadwigi nadała placówce Rada Gminna 28 października 1910 r. na wniosek p. Piotra Borysa.

            W 1912 r. ks. proboszcz Jan Hajost zaproponował, aby nową szkołę wznieść na wzór Szkoły Powszechnej w Bujakowie. Tam też, żeby obejrzeć budynek udali się p. Maciej Klęczar – naczelnik gminy i p. Franciszek Gros – przewodniczący Rady Szkolnej Miejscowej.

            W kwietniu 1912 r. Rada Szkolna Okręgowa w Białej wezwała przedstawicieli gminy w celu omówienia przyspieszenia budowy szkoły. Zażądano, aby do zebranej kwoty dołączyć jeszcze 1586 koron. Tę sumę Rada Gminna pożyczyła w kasie Reiffeisena.

            Po wybraniu komitetu budowy szkoły w osobach:  p. Franciszka Grosa – przewodniczącego Rady Szkolnej Miejscowej, p. Jana Kozła, p. Piotra Borysa i p. Jana Kusaka, jesienią 1912 r. rozpoczęto budowę szkoły. Prowadził ją p. Karol Korcz z Bielska.

Koszt budowy szkoły:

grunt                                                     1 643,75 koron 

120% dodatku do podatku                       6 500   -II-

dodatkowo                                              1 586   -II-

wydatki nadzwyczajne

w roku 1913                                            3 157  -II-

Razem                                                    12 886, 75 koron

            W 1912 r. rozpoczęto także starania o budowę studni obok szkoły. Z powodu braku środków powstała ona dopiero w 1927 r.

Szkoła w latach 1913 - 1945

            Niech żywi nie tracą nadziei i przed narodem niosą oświaty kaganiec! – tymi słowami wiersza Juliusza Słowackiego rozpoczyna się 1 września 1913 r. najstarsza szkolna kronika.

             Oto, jak pierwsze miesiące istnienia placówki wspomina w niej kierownik szkoły p. Andrzej Grochal:

            W dniu 9. listopada 1913. roku dokonał miejscowy proboszcz Przew. Kś. Jan Hajost uroczystego poświęcenia budynku szkolnego im. król. Jadwigi.

           Na uroczystość poświęcenia przybyli: W. Pan Konrad  Opuszyński - Inspektor szkolny, P. Maryan Rudziński, Grono nauczycielskie z obu szkół w Osieku, Nauczycielstwo z okolicy,  młodzież szkolna z całego Osieka i liczna publika.

            Na wstępie młodzież odśpiewała na polu pieśń ,,Serdeczna Matko”. Następnie odbyło się poświęcenie budynku szkolnego ze stosownemi ceremoniami, na zakończenie przemawiali: W. Pan Konrad Opuszyński, Przew. Kś. Jan Hajost, p. Andrzej Grochal i Jan Klęczar.

            Uroczystość cała zrobiła na zebranych głębokie wrażenie.

Pan Andrzej Grochal funkcję swą sprawował, z przerwą na udział w I wojnie światowej, do roku 1923. W czasie jego nieobecności zastępowali go p. Wanda Kaczorowska, p. Kazimierz Grabowski i p. Karolina Grochalowa.

Na rok szkolny 1915 /1916 zapisało się 164 uczniów. W tym czasie zatrudnione były 2 nauczycielki: p. Wanda Kaczorowska i p. Zofia Młodziakówna, którą zastąpiła p. Zofia Babińska. Każda prowadziła naukę w trzech klasach.

            W czasie wojny frekwencja była bardzo niska. Dzieci zastępowały w pracach polowych nieobecnych ojców i braci. Nauka odbywała się nieregularnie. Przerywały ją, w 1918 r. choroba zwana hiszpanką oraz brak opału. Dopiero pomoc właściciela dworu, p. Rudzińskiego, który podarował 15 q węgla poprawiła sytuację. W tym roku świętowano również Zmartwychwstanie Polski zjednoczonej z naczelnikiem Józefem Piłsudskim. W kronice zanotowano także, że: Szkoła tutejsza wpływa na obywateli tut. wsi, aby ci składali ofiary na polski skarb oraz aby podpisywali polską pożyczkę. Sama dziatwa szkolna zbiera na cel polskiego skarbu liczne datki wśród swych kolegów. Na tenże cel urządzono, staraniem kierownika szkoły obrazy świetlne za wstępem.

             Najlepszym uczniom na zakończenie roku szkolnego rozdano (…) nagrody w formie ładnie oprawionych książek z powiastkami i wierszykami jak również Modlitewniki Legionów polskich oraz 27 czerwca 1919 r. odbyła się pierwsza, naukowa wycieczka do Krakowa.

        W 1923 r. funkcję nauczyciela kierującego objął p. Stanisław Zając. Za jego kadencji zbudowano schody do szkoły oraz wybudowano mostek łączący tzw. „drogę przez wieś” (ul. Starowiejska) z drogą powiatową przebiegającą koło szkoły (ul. Główna).

            We wrześniu 1926 r. uczniowie otrzymali sakrament bierzmowania z rąk księcia arcybiskupa Adama Sapiehy. Również w tym roku szkolnym młodzież zorganizowała „Wieczorek”, z którego dochód przeznaczono na wyposażenie biblioteki szkolnej.

       W szkole uroczyście obchodzono także ważne wydarzenia, które miały miejsce w kraju. Oto, jak wspomina się w kronice sprowadzenie prochów Juliusza Słowackiego na Wawel: 

          Rok szkolny 1926/27 zakończono w dniu 28. czerwca 1927. w połączeniu z uroczystością ku uczczeniu Juliusza Słowackiego. Porządek był następujący:

1). Przemówienie kierownika szkoły

2). Odczyt o Juliuszu Słowackim wygłosił p. Kramarczyk Ludwik tut. nauczyciel

3). Deklamacje

4). Śpiewy

5). Rozdanie zawiadomień szkolnych

            Oprócz obchodów rocznic świąt państwowych (3 maja, 11 listopada) Stanisław Zając opisuje założenie gromochronu (1929) wykonanego w warsztacie p. Rudzińskiego w Osieku. Kierownik szkoły dokumentuje również inne działania, które miały miejsce w roku szkolnym 1928/1929:

            W dniu 22. września z okazji ,,Tygodnia Dziecka” odbyło się w tutejszej szkole, Święto dziecka z następującym programem: 1) Nabożeństwo 2)wycieczka dziatwy do lasu, tam zabawy, śpiewy i t.p. 

            W dniu 6. listopada br. odbyło się  ,,Święto sadzenia drzewek”. Drzewka owocowe, czereśnie dostarczyła gmina Osiek, a sadzono je na nowej drodze. prowadzącej od tut. szkoły ku starej drodze

            Święcenia drzewek dokonał ks. Martinczak Jan w obecności starosty pow. p. Strzelbickiego Aleksandra, Inż. Katza kierownika Zarządu drogowego Rady Pow.   w Białej przedstawicieli Rady gminnej i tut. ludności.

              W święcie tem brały udział dzieci szkolne tut. szkoły i szkoły pow. w Osieku dolnym.

              Program Święta następujący:

1)    Nabożeństwo w kościele parafialnym

2)    Pochód na miejsce sadzenia

3)    Święcenie i okolicznościowe przemówienia

4)    Sadzenie drzewek przez obec. przedstawicieli, następnie dzieci szkolnych.

            Ważnym wydarzeniem w historii Osieka była wizyta Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego (26 lipca 1929). W uroczystym powitaniu, które się odbyło przed kościołem parafialnym, uczniowie z Osieka Górnego wręczyli Panu Prezydentowi bukiet kwiatów.    

            W zapiskach Stanisława Zająca z roku szkolnego 1930/1931 znajdują się informacje o przyznaniu szkole apteczki podręcznej oraz zakupie 5 kg tranu dla dzieci ze szkoły. Działania te miały poprawić stan zdrowia podopiecznych. Dalej czytamy, że: W dniu 19. marca jako dzień imienin Marszałka Józefa Piłsudskiego obchodzono uroczyście i wysłano kilkadziesiąt sztuk pocztówek z życzeniami Wodzowi Narodu pod adresem ,,Monsieur Marschal de Pologne J. Piłsudski Funschal Madera”.

            Po raz pierwszy w 1931 r. pojawił się zapis o klasyfikacji uczniów:

Klasyfikacja przedstawia się następująco:

Zapisało się do szkoły:                         113 chłopców     115 dziew.

Odeszło do innej szkoły                           3 –II-               11 –II-

Promowano do następnej klasy               92 –II-               85 –II-

Niepromowano          –II-                      16 –II-               14 –II-

Ukończyło  naukę szkolną                        2 –II-                  5 –II-

            W roku szkolnym 1931/1932 do szkoły uczęszczało 258 dzieci, które uczyły się w 6 klasach. Pracowało wówczas 4 nauczycieli i katecheta. W 1933 r. na terenie szkolnym rozwinęły swoją działalność następujące organizacje: sklepik szkolny, Kasa Stefczyka, chór szkolny.

            O ciągłym rozwoju i przebudowie szkoły świadczy wpis w kronice z roku szkolnego 1933/1934: Celem uzyskania pomieszczenia na pomoce, których corocznie przybywa, przegrodzono korytarz na piętrze. Koszta zawarte pokryto z zysków spółdzielni uczniowskiej i z przedstawienia, które urządziło istniejące przy tut. szkole Koło byłych wychowanków.

           To nie była jedyna inicjatywa uczniów. Co roku, pod koniec października, odbywał się Dzień Oszczędności. Przedsiębiorczość dzieci była nagradzana listami pochwalnymi z P. K. O. (zapis skrótu zaczerpnięty na podstawie kroniki szkolnej).

            25 maja 1937 roku odbyła się wycieczka szkolna klas IV-VI do Porąbki. Dzieci na miejsce udały się wozami i zwiedziły zaporę wodną.

            W 1938 roku przystąpiono w klasach do wymiany pieców żelaznych na kaflowe.

            Od 1938 roku rodzice, Rada Gminna, kierownik szkoły Stanisław Zając, p. Władysław Żmuda – sołtys i przewodniczący Komitetu rodzicielskiego czynili starania o przekształcenie obecnej szkoły (szkoła II stopnia) na szkołę powszechną najwyższego stopnia (III stopień). Starania te przerwała wojna i brak kadry nauczycielskiej.  

Rok szkolny 1937/1938 od lewej p. Władysław Znański, p. Anna Zając,

kierownik szkoły, p. Stanisław Zając, p. Janina Górkiewicz, ks. Walenty Przebinda

 

            Kronika szkolna urywa się w roku szkolnym 1938/1939. Informacje o tym, jak przebiegała nauka w czasie wojny dostarcza wpis dokonany przez Władysława Żmudę – świadka ówczesnych wydarzeń. Warto zapoznać się z tymi zapiskami. Dotyczą one nie tylko historii szkoły, ale również Osieka.

            Po zajęciu Polski w roku 1939 i osadzeniu administracji niemieckiej, przystąpiły władze niemieckie do zniszczenia polskiej książki. Zabierano co w rękę wpadło  i wywożono do fabryk na przeróbkę lub niszczono na miejscu.

            Przypadkowo udało mi się tę książkę uratować i przechować szczęśliwie i to z pudła z przed pieca niemieckiego nauczyciela Hartmana, który aby się wiele nie trudzić, ogrzewał sobie pokój polskimi książkami.

            Ponieważ wpis na rok 1938/39 i następne, został nie dokończony, a człowiek, który go rozpoczął, tak szlachetny, który tyle pracy i poświęcenia złożył na wszystkich dziedzinach życia w tut. gromadzie- już go nie dokończy, bo musiał zginąć straszliwą śmiercią, jak wiele milionów polaków. Bez żadnej winy. Zato li tylko, że był polakiem, - dlatego uważam za swój obowiązek wypełnić tą 6. letnią lukę, jako jeden z obecnych tu światków i wpisać choć najważniejsze zdażenia ztego okresu, strasznych czasów.

            Od wybuchu wojny do sierpnia 1940r. nauki w tej szkole nie było. Nauczycielstwo było ewakuowane poza Lwów do Złoczowa /Osiek w Ożydowie/, z kąd po 2. miesiącach wrócili.

            W dniu 24. IV.1940r. przeprowadzili niemcy masowe aresztowania polaków. W Osieku aresztowano wówczas 6- osób: Karola Kruczałę kier. szkoły z Osieka – Dolnego, Urbańczyka profesora szkół średnich na Ślązku Ob. Osieka z pod Nr. 204, Kruczałę Stanisława Urzęd. Skarb. Nr. 510, Rojka Walentego kom. tut. posterunku Policji, Jekiełka Ludwika Słuch. Uniwersyt. Nr.406 i Stanisława Zająca kier. szkoły   w Osieku – Górnym. Aresztowanych wywieziono  /Mań/ Dachau a później do Mauthausen - Gusen, gdzie Zając Stanisław zmarł w dniu 1.1.1941r. śmiercią męczennika  polaka, a żona jego wraz z trzyma synami pozostała w Osieku do końca wojny.

            Nauczyciel  Znański Władysław wraz z żoną wyjechał do Wieliczki i dzięki temu uniknął losu swoich kolegów, tam przebywał przez całą wojnę i po skończeniu do tut. placówki  swojej pracy dotychczas nie powrócił.

            W sierpniu 1940r. niemcy uruchomili naukę dla polskich dzieci w języku niemieckim. W tym celu przysłali tutaj młodego z Bawarii nazwiskiem Jan Paul i nauczycielkę Marie Raf. Jednak po 2. miesiącach, najprzód nauczycielka a potem nauczyciel, uciekli w swoje strony i to bez zawiadomienia swoich władz.

            Na ich miejsce przyjechał Franciszek Schubert z Glagau i Henryk Hartman z Białegostoku ,,Volksdeutoch”, nałogowy pijak, który jako syn niemieckiego kolonisty był profesorem języka i literatury niemieckiej w gimnazjum w Białymstoku.

            Nauka odbywała się tutaj w języku niemieckim a porozumiewano się na migi i różnemi sposobami, Gdyż poza Hartmanem żaden z tych nauczycieli nie umiał po polsku.

              Schubert odszedł w marcu 1941r. na nową placówkę do Mucharza pow. Wadowice,  a Hartman w czerwcu tegoż roku. I odtąd szkoła została martwa a dzieci polskie pozbawione wszelkiej nauki.

            W dniu 27, 28 i 29 maja 1941 roku Osiek został wysiedlony. Przywieźli tu Niemcy około 110 rodzin niemieckich z Besarabii i Bukowiny i osadzili w polskich domach, a polaków nocami podstępnie wywieźli do Bielan, Grojca, Malca i Łęk – zabierając pozostałym ziemię i gospodarstwa a ludność do pracy prawie bezpłatnej lub wywozili na roboty do niemiec. Od tego czasu raz w tygodniu urządzano w tut. szkole naukę przedszkolną dla dzieci niemieckich. Dzieci te, wychowywane w swoich zasadach rasowych, początkowo, wracając ze szkoły, pluły, kopały i popychały napotkanych po drodze polaków, częstując przytem różnemi epitetami, jak ,, Schweine Pole” ,,Polnische Hunde” it.p. choć jeszcze mówić dobrze nie umiały, a szczególnie po niemiecku. Jak pani nauczycielka niejaka Lipińska osadniczka, widocznie mieszanego polsko-niemieckiego pochodzenia, uśmiechała się rozkosznie jako, że ma tak dzielnych wychowanków.

            W roku 1943 niemcy przeczuwając widocznie swój upadek, przystąpili do otwarcia szkół polskich z polskimi nauczycielami. I w listopadzie tegoż roku objął szkołę w Osieku- Górnym Prof. Gadt Edmunt z Wadowic, jako kierownik i p. Brodzianka Maria z Żywca, jako nauczycielka, którzy uczyli do końca okupacji niemieckiej t.j. do 27. I. 1945r. dzieci polskie z całego Osieka, gdyż szkoła w Osieku- Dolnym była zajęta dla dzieci niemieckich.

            Sam budynek szkolny przetrwał szczęśliwie, został tylko częściowo uszkodzony wstrząsem powietrza od dwóch bomb, które w dniu 26. I. 45 w górnej południowo-wschodniej części ogrodu zrzuciły samoloty rosyjskie. Bomby tewyrwały dwa doły około 2. m. głębokości, a w budynku szkolnym wypadły wszystkie szyby w oknach zamkniętych od strony południowej i zniszczyły część dachu. 

            Pan Gadt Edmund w raz z p.p. Zającową Anną i Brodzianką Marią uruchomili zaraz szkołę w oswobodzonej wiosce, lecz wkrutce p. Gadt i p. Zającowa opuścili szkołę, wyjeżdżając do Białej na nowe placówki-  p. Gadt do drukarni a p. Zającowa do szkoły powszech. jako nauczycielka. Na ich miejsce, Inspektor p. Opielawski, który przeżył obóz Koncentracyjny w  Mautchausen i objął swoje stanowisko Inspektora szkół w Białej, mianował dla Osieka Górnego p.p. Górkiewiczową Janinę z Kęt, której mąż nie powrócił jeszcze dotychczas z obozu z Oświęcimia, Rosalię  Strzałównę i Franciszka Strzałę jako kierownika tutejszej szkoły, któremu tą książkę ztemi skromnemi notatkami, jako własność szkolną - zwracam.

                                                                  W Osieku, dnia 25 maja 1945.

                                                                          W. Żmuda.      

Szkoła w latach 1945 – 1989

 

            Odtworzenie historii z tych lat umożliwiają wspomnienia długoletniego dyrektora szkoły p. Benedykta Handzlika.

            W szkole w Osieku Górnym nauka rozpoczęła się w marcu 1945 roku. Kierownikiem został p. Franciszek Strzała. Podjął on inicjatywę poprawy warunków lokalowych i w 1947 roku zakupiono w Oświęcimiu i dostosowano do potrzeb szkolnych poniemiecki barak. Ustawiono go w południowo – zachodniej części działki.

 

Przed budynkiem szkolnym (1946)

Rok szkolny 1946

            W 1950 roku kierownikiem szkoły został mianowany p. Marcin Jura. Stanowisko swoje sprawował do 1955 roku. Za jego kadencji rozpoczęto budowę budynku gospodarczego przeznaczonego na toalety, skład opału i pomieszczenia gospodarcze. W latach 1953-1955 działała przy szkole Drużyna Harcerska im. Hanny Sawickiej. Do dzisiaj zachowała się kronika z tamtych lat. Aktywnie działającymi harcerzami w roku 1955 byli: Luśka Płonka- przewodnicząca Rady Drużynowej, Zosia Domasik – bibliotekarka, Krysia Domasik – kronikarz, Franuś Lewicki – ogniwowy, Władek Bies i Józek Jędrzejowski. Przewodnikiem drużyny był kierownik szkoły.

Kronika Harcerska z lat 1952 – 1955

Wycieczka do Wieliczki od lewej p. Józefa Jurowa, p. Maria Broda,

kierownik szkoły, p. Marcin Jura, p. Janina Lewicka (1953)

Wycieczka do Krakowa (1953)

            Od 1955 roku stanowisko dyrektora siedmioklasowej szkoły w Osieku Górnym objął p. Benedykt Handzlik. Podjął on wiele działań mających na celu podniesienie standardów nauczania. Z pomocą rodziców wyremontowano istniejący barak. Zakupiono, we współpracy z Kółkiem Rolniczym, działkę i budynek drewniany obok szkoły (nr 421) na mieszkania dla nauczycieli. Rozpoczęto starania o budowę nowej szkoły. W tym celu Komitet rodzicielski zakupił od p. Stefana Kozła działkę ponad 20-arową. Powiększono w ten sposób teren szkoły od strony wschodniej. Do budowy szkoły jednak nie doszło. Poniemiecki barak zagrażał bezpieczeństwu dzieci, dlatego wynajęto pół domu w stanie surowym od p. Stefana Klęczara. Został on wykończony i urządzony przez Gromadzką Radę Narodową. W tym czasie wykopano także nową studnię.

          Władze szkolne uznały za bezcelową rozbudowę istniejącego budynku, ponieważ był to okres powstawania Gminnych Szkół Zbiorczych, a na utworzenie tego typu szkoły w Osieku Górnym nie uzyskano zezwolenia. Dotychczasowa szkoła miała zostać punktem filialnym z klasami I-III lub I-IV.

            Jak podaje dyrektor Handzlik, udało mu się uzyskać zezwolenie ustne inspektora szkolnego i przystąpiono w 1974 r., w czynie społecznym, do budowy osobnego budynku, aby zlikwidować dotychczasową ciasnotę lokalową (była to tzw. „dzika budowa”). Na ten cel nie otrzymano żadnej pomocy finansowej ze strony władz szkolnych. Koszty budowy pokryto ze środków Komitetu rodzicielskiego oraz ze składek zebranych wśród mieszkańców rejonu Osieka Górnego. Jesienią 1976 r. parter nowego budynku został oddany do użytku. W następnym roku wykończono piętro. W związku z tym opuszczono zajmowane pomieszczenia u p. Stefana Klęczara. Należało jeszcze wykończyć część sanitarną.

            Do budowy nowej szkoły przyczynili się wszyscy rodzice, na czele z p. Heleną Cieciak, p. Stanisławem Tyranem, p. Heleną Mitoraj, p. Edwardem Biesem. Pomoc okazał również ówczesny dyrektor Spółdzielni Kółek Rolniczych, p. Franciszek Musiał, który zapewnił nieodpłatny dowóz materiałów budowlanych. W tym okresie dokupiono również 50 arów działki i teren szkolny powiększył się do 90 arów.

            W roku szkolnym 1972/1973, na przełomie marca i kwietnia, w szkole utworzono ognisko przedszkolne, które działało dwa dni w tygodniu. Dziećmi opiekowała się p. Antonina Jurczyk. Według najstarszych dokumentów znajdujących się w archiwum szkoły, kolejne ognisko przedszkolne działało od roku szkolnego 1977/1978. Zajęcia odbywały się już regularnie przez kolejne lata.

            W 1975 r. nastąpiła reorganizacja samorządowa i szkolna. Utworzono nowe województwo bielskie oraz administrację szkolną w gminach (w miejsce zniesionych powiatów). Powołano Gminnych Dyrektorów Szkół i podległe im Zarządy Ekonomiczno-Administracyjne Szkół. 

            W tym czasie przystąpiono do kapitalnego remontu szkoły. Odnowiono w dwóch  budynkach piony sanitarne oraz instalację elektryczną i odgromową. Powstała wspólna kotłownia CO. Dokumentację, wykonaną bezpłatnie przez Zakład Projektowy przy Zakładach Chemicznych w Oświęcimiu, pomogła zgromadzić p. Helena Cieciak.

Z inicjatywy p. Stanisława Mitoraja w czynie społecznym powstał również budynek, który miał być przeznaczony na przedszkole. W 1998 r. postanowiono zaadaptować go na budynek szkolny.

            Dyrektor Handzlik był inicjatorem wielu wycieczek turystycznych i krajoznawczych. W 1957 roku uczniowie udali się nad morze. Podopieczni szkoły w Osieku Górnym wyjeżdżali również do Warszawy, Krakowa, Wieliczki, w Góry Świętokrzyskie, Tatry, Beskid Śląski

Wycieczka do Gdyni (rok szkolny 1960/61)

Wycieczka do Warszawy (maj 1970)

            Na terenie szkoły prężnie działały drużyny harcerskie. W latach 1978 – 1982 była to VI Drużyna Harcerska, a w latach 1983 – 1986 36. Drużyna Harcerska „Zieloni”. Prowadziła je druhna drużynowa Bogumiła Handzlik. W roku1986 osieccy harcerze wzięli udział w Manewrach Techniczno – Obronnych. Wygrali je na poziomie chorągwi w Bielsku – Białej, a później na poziomie strefy w Tarnobrzegu i  reprezentowali Chorągiew Bielską w X Centralnych Manewrach Techniczno – Obronnych w Orzyszu na Mazurach.  

              Dyrektor Benedykt Handzlik w czasie swojej wieloletniej pracy w Osieku Górnym mógł liczyć na pomoc wielu ludzi. W swoich wspomnieniach szczególnie podkreślał zasługi: p. Ludwika Klęczara, p. Mariana Kacorzyka, p. Stanisława Tyrana, p. Mariana Jekiełka, którzy pełnili funkcję przewodniczących Komitetów Rodzicielskich  oraz aktywnych członków organizacji rodziców: p. Jana Klęczara, p. Ludwika Jędrzejowskiego, p. Franciszka Biesa, p. Edwarda Biesa, p. Franciszka Musiała, p. Antoniego Biesa, p. Władysława Klęczara, p. Władysława Mitoraja, p. Helenę Mitoraj, p. Helenę Cieciak, p. Jadwigę Jekiełek, p. Antoniego Jekiełka i p. Jana Luranca.   

Szkoła współcześnie

             W roku szkolnym1989/1990 stanowisko dyrektora szkoły pełnił były naczelnik Gminy, p. Henryk Huczek.

          W 1990 roku dyrektorem został Roman Rułka. Z jego inicjatywy w 1993 roku rozpoczęto budowę trzech boisk szkolnych do koszykówki, siatkówki, tenisa ziemnego i badmintona oraz trybun. Łączna powierzchnia nowego obiektu wynosiła 625 m² asfaltu. Trybuny mieściły 200 osób. Całość otaczał plac rekreacyjny z ławeczkami i zielenią. W przedsięwzięciu dużym zaangażowaniem wykazali się rodzice, którzy w czynie społecznym wykonali wszystkie prace. Należy wyróżnić: p. Grzegorza Kruczałę, p. Tadeusza Kawczaka, p. Leszka Kasperka, p. Franciszka Jekiełka, p. Stanisława Tobiczyka, p. Mariana Goldberga, p. Augustyna Mozgałę, p. Macieja Bąbacza, p. Stanisława Kolasę, p. Szczepana Klęczara, p. Andrzeja Czerwa, p. Stanisława Luranca. Sfinansowanie inwestycji wsparli Urząd Gminy oraz prywatni sponsorzy: p. Stanisław Kusak, p. Marian Żmudka i p. Teresa Niemiec.

Budowa boisk szkolnych od lewej p. Michał Mitoraj, p. Augustyn Mozgała

Budowa trybun

             Uroczyste otwarcie boisk odbyło się 5 czerwca 1994 roku. Przecięcia wstęgi dokonali: Dyrektor Delegatury Kuratorium Oświaty i Wychowania, p. Jadwiga Czerwienka, Wójt Gminy Osiek, p. Jan Jekiełek, dyrektor p. Roman Rułka oraz p. Rozalia Ćwiertnia.

           16 listopada 1996 r. z wizytą duszpasterską do szkoły przybył ks. biskup Janusz Zimniak. Po uroczystym powitaniu w czasie spotkania z gronem pedagogicznym i pracownikami szkoły odbyła się dyskusja, której tematem była rola komputerów w wychowaniu młodego pokolenia.

              W 1998 r. postanowiono zaadaptować powstały w latach osiemdziesiątych budynek przedszkolny na cel szkolny. Według projektu nowa szkoła składała się z czterech segmentów: segment „A” (istniejący budynek szkolny przewidziany do remontu i adaptacji), segment „B” (istniejący dawny budynek szkolny do remontu i adaptacji), segment „C” (obiekt w całości nowo projektowany, który połączy wszystkie budynki, segment „D” (adaptowane, istniejące przedszkole w stanie surowym). Roboty w segmencie „D” zostały rozpoczęte w październiku 1998 r. Natomiast budowa segmentu „C” trwała od roku 1998. Roboty budowlane prowadziła firma p. inż. Grzegorza Boby z Polanki Wielkiej.

Narada na budowie szkoły (od lewej): Józef Chowaniec, Antoni Jekiełek oraz wójt Gminy Osiek, p. Jan Jekiełek

Budowa nowej szkoły (1999)

               Po feriach w 2002 roku uczniowie rozpoczęli naukę w nowej szkole.

           W 2004 roku szkołę wizytował ks. biskup Tadeusz Rakoczy. Uczniowie przygotowali bogaty program artystyczny, w którym przybliżyli postać patronki szkoły królowej Jadwigi.

Wizyta ks. biskupa Tadeusza Rakoczego od lewej wójt Gminy Osiek, p. Jan Jekiełek, ks. Stanisław Czernek, ks. biskup Tadeusz Rakoczy, dyrektor szkoły, p. Roman Rułka

            Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły było nadanie jej sztandaru. Miało to miejsce 15 października 2005 r., w rocznicę koronacji królowej Jadwigi. Pieniądze na sztandar pochodziły ze sprzedaży złomu z rozebranego budynku szkolnego oraz od darczyńców. W zbiórce potrzebnej kwoty pomagał p. Józef Depta – przewodniczący Rady Rodziców. Sztandar wykonały siostry klaryski z Kęt.

            Uroczystość rozpoczęła się mszą św. Następnie zgromadzeni obejrzeli inscenizację legendy „Stopka królowej Jadwigi”. Szkoła w tym dniu zamieniła się w średniowieczny Kraków, w którym można było spotkać lajkonika, obejrzeć turniej rycerski, wypić kawę u „Wierzynka” czy zakupić obwarzanki na krakowskim straganie.

        16 października 2006 r. szkołę odwiedzili goście z Gescher w Niemczech. Wzięli udział w uroczystej akademii z okazji Dnia Nauczyciela. Następnie poznawali zawiłe kroki polskich tańców narodowych – poloneza i krakowiaka.

           20 marca 2007 r. wójt Jerzy Mieszczak i jego zastępca Marek Jasiński wbili pierwsze łopaty przy budowie sali gimnastycznej. Obiekt  z przeszkloną przewiązką miał połączyć dwa budynki szkolne – stary i nowy. Wykonawcą inwestycji było przedsiębiorstwo budowlane „Carbud” z Bierunia. Prace postępowały szybko i zgodnie z harmonogramem. W czerwcu 2008 r. wykonano parkiet i pomalowano ściany. Równocześnie prowadzono remont najstarszego segmentu szkolnego, w którym wymieniono okna i odnowiono elewację zewnętrzną.

Rozpoczęcie budowy sali gimnastycznej

            W 2007 r. szkoła wzbogaciła się o pracownię komputerową, a w 2008 r. o czytelnię multimedialną.

Czytelnia multimedialna

          20 czerwca 2008 roku nastąpiło uroczyste pożegnanie p. Romana Rułki, który po 18 latach pracy w osieckiej placówce przeszedł na emeryturę.

            W 2008 roku funkcję dyrektora szkoły powierzono p. Jolancie Żurek.

Odbiór sali gimnastycznej

            5 grudnia 2008 r. dyrektor szkoły otrzymała klucze do nowej sali gimnastycznej. Stało się to okazją do zorganizowania w niej Turnieju Halowej Piłki Nożnej. Wzięły w nim udział drużyny: Samorządowców (p. Jerzy Czerny – kapitan, p. Marek Jasiński, p. Henryk Kramarczyk, p. Adam Majda, p. Zbigniew Żurek, p. Maciej Fudala i zawodnicy LKS „Brzezina” Michał Majda i Dominik Czerny), Rodziców (p. Andrzej Drebszok – kapitan, p. Jan Hałat, p. Paweł Walczyk, p. Henryk Jurecki, p. Paweł Frączek, p. Robert Mitoraj, p. Przemysław Sporysz, p. Stanisław Hankus, p. Krzysztof Luranc) oraz Uczniów (Kamil Frączek – kapitan, Mateusz Siwek, Kamil Boryski, Konrad Walczyk, Mateusz Jekiełek, Miłosz Jurecki, Tomasz Frej i Mariusz Kolasa – absolwent szkoły). Pierwsze podanie piłki wykonała p. dyrektor Jolanta Żurek. W turnieju zwyciężyli Rodzice, II miejsce zajęli Uczniowie, a III przypadło zespołowi Samorządowców.

Uczestnicy turnieju

            12 grudnia 2008 r. nastąpiło oficjalne otwarcie sali gimnastycznej. Uroczystego przecięcia wstęgi dokonali: p. Jerzy Mieszczak – wójt Gminy Osiek, p. Józef Kała – Starosta Oświęcimski, p. Halina Cimer – Dyrektor Kuratorium Oświaty Delegatura Wadowice, p. Andrzej Kacorzyk – Przewodniczący Rady Powiatu i p. Jolanta Żurek – dyrektor szkoły. Po poświęceniu obiektu zebrani obejrzeli program artystyczny „Najlepsi z najlepszych”. Przypomniano w nim sylwetki największych  polskich sportowców. Publiczność „na żywo” wzięła udział w ich tryumfach.

Uroczyste przecięcie wstęgi przez dyrektor szkoły, p. Jolantę Żurek

            W nowo powstałej części, na poddaszu, przygotowano salę przeznaczoną na świetlicę.

          Od czerwca 2009 r. do stycznia 2010 r. trwał generalny remont starego budynku szkoły. Prowadziła go firma p. Leszka Górkiewicza z Osieka. Po feriach uczniowie klas IV – VI rozpoczęli naukę w klasopracowniach: humanistycznej, przyrodniczej, matematycznej i informatycznej.

Sala informatyczna

            W roku szkolnym 2009/2010 w szkole utworzono nowy oddział przedszkolny dla dzieci pięcioletnich i czteroletnich. Zadbano o odpowiednie wyposażenie sali w nowe ławki i meble dostosowane do wieku dzieci. Rozpoczęto także starania o przygotowanie placu zabaw, który oddano do użytku w 2012 r. W tym samym czasie zakupiono również meble do klas I-III. Poddasze obok biblioteki przekształcono w czytelnię. Urządzono i wyposażono także gabinet logopedy i pedagoga.

Sala sześciolatków

Gabinet logopedy

Plac zabaw

            19 marca 2010 r. szkołę odwiedził ks. biskup Janusz Zimniak. Na jego spotkanie uczniowie przygotowali akademię, której tematem były rozważania wielkopostne o Krzyżu Chrystusa. Biskup zwiedził szkołę i spotkał się z nauczycielami.

            W kolejnym roku ogrodzono teren szkolny. Powstał parking wzdłuż ulicy Głównej, rozpoczęto także remont boiska szkolnego do piłki nożnej. W 2012 r. zamontowano piłkołapy i bramki. Uroczyste otwarcie górnoosieckiego „Orlika” nastąpiło 9 październiku 2012r. Z tej okazji zorganizowano Turniej o Puchar Dyrektora Szkoły.

           W 2013 roku doposażono klasy w projektory multimedialne i telewizory. Inwestycje  te sfinansowała Rada Rodziców. W bieżącym roku szkolnym utworzono III oddział przedszkolny dla dzieci trzyletnich.

        Dyrektor szkoły p. Jolanta Żurek dba również o wizerunek placówki, która wyróżnia się dużą ilością zieleni, kwiatów, krzewów ozdobnych. Rośliny te otrzymuje od zaprzyjaźnionych ze szkołą ogrodników.

           Działalność dyrektor szkoły, p. Jolanty Żurek od początku wspierała Rada Rodziców. Szczególne podziękowania należą się jej przewodniczącym  p. Teresie Sporysz i p. Barbarze Kasprowskiej.

Dziedziniec  szkolny

Szkoła od strony parkingu

Dąb smoleński latem

             W lipcu 2013 roku organ prowadzący szkołę przedłużył dyrektor szkoły, p. Jolancie Żurek kadencję na kolejne 5 lat.